آویشن گیاهی است علفی، دارای شاخه‌های زیاد و چوبی به ارتفاع تا ۳۰ سانتی متر که در نواحی کوهستانی در بین تخته سنگ می‌روید. ساقه‌های آویشن پوشیده از کرک و برگ‌های کوچک زیادی است. برگ‌های آن کوچک، لوزی شکل، نوک تیز و به صورت متقابل، بر روی ساقه قرار دارند. این برگ‌ها به رنگ خاکستری روشن و با بوی بسیار نافذ است و دارای دم برگ‌های کوچکی نیز می‌باشد .بذور آویشن طی یك تا دو هفته در دمای 12-32 درجه سانتی گراد (54-90درجه فارنهایت) جوانه می زنند. گاهی اوقات جوانه زنی توسط نورتسریع می شودزمان كاشت مستقیم بذور اوایل بهار یا اواسط پاییز می باشد. عمق كاشت كمتر از 0.5 سانتیمتر و میزان بذر لازم آویشن 5 تا 6 كیلوگرم در هكتار می باشد.بهترین خاك برای كشت و كار آویشن خاكی است با بافت متوسط، دانه بندی كوچك، ظرفیت مناسب انتقال آب، تهویه خوب، مقادیر بالای آهك و غنی از عناصر غذایی، این گیاه در خاكهای ضعیف رشد خوبی ندارد و در خاك رسی سنگین مقدار اسانس در آویشن به شدت پایین می آید. بعلت ریزی بذر آویشن بهتر است به نسبت 5 یا 6 به 1 با ماسه بادی مخلوط گردد و سپس در خزانه كشت شود. هر چه پوشش نازكتر باشد بذور سریعتر جوانه می زنند اما ممكن است خشك شوند به همین دلیل آبیاری منظم و سایه دهی لازم است، بعد از جوانه زنی رشد بسیار كند است و در این حالت علف های هرز به آسانی رشد می كنند كه وجین علفهای هرز لازم می باشد. خواص آویشن: - خلط آور و ضد سرفه‌ - خاصیت ضد میکروب - ضد خارش، ضد میکروب، مالشی قرمز کننده و محرک، محلول‌های حمام و محلول‌های غرغره برای کاهش تورم دهان و گلو - مصرف آن به صورت پودر در بعضی ادویه‌جات و ترشی‌ها